Çocukluğum

1990 (6) yaşında Ailenin tek çocuğuyum Adana/Ceyhan köy düğünü için AnneAnnemin yanina Köye geldik yer yatağı olsun tavuğu ineği Organik yaşamın tam zamanındayiz, akşam yan Köye dayımın köyüne gidilecek hazirliklar başlamış babam annem teyze çocukları ikiside aynı köyde büyümüş herkes herkesi tanıyor biliyor, babam kahvede annem beni büyük kuzenime emanet etmiş onunla oyunlar oynuyoruz akşam 4 gibi dolmuslara, atlara, at arabalarına, traktörler’e binip yola çıktık çokta uzak olmadığından 15 dakika da Köye vardık,
Davul zurnalar ile gelini dayım ata bindirip düğüne yapılacak çok büyük bir bahçeye getirdi, yemekler yeniliyor içkiler içiliyor ve o zamanın devrinde halaylar olsun oyunlar çok daha iyi ve daha kaliteli, aslında baştan söylemem gerekirdi dayımın damat traşı oluşu tüm köydeki erkeklerin dayımın başında onunla şakalaşması ne yapip ne yapmamasini anlatmasi en guzel taraflarindan birisi de büyükbabamın dayıma Aslanım demesiyle onu alnından öpmesi.
Gençlerin halayi iki köyünde hoşuna gitmiş ve
Saatlerce sürmüş, bayanlarin (genç kızların) kınası diyer tarafta gözyaşları birbirine karışmış ve ben annemin yanindan bir dakika ayrılmamışim ama, Köye yabancı 50 55 yaşlarında bir kadın beni kolumdan tutup Köyün dışına kadar çıkarmış millet köydeki düğüne o kadar kendini adapta etmiş ki, kimse bir kişi dahi sen kimsin bu çocuk kim dememis.
Bir an annem bakmış ki ben yokum, annem çığlıklar eşliğinde babamin dayilarimin yanina koşmuş tüm düğün durmuş, benim 7 dayım 1 teyzem var köyde zaten akraba ama şunu da unutmamak gerekir ki 80 ve 90 yılları şimdiki gibi kör değil ve umursamaz değil.
500 600 kişi bir anda beni aramaya başlamış, kadın beni köy dışına tarlanın birindeki bekçi kulübesine götürmüş ve susmam için elime oyuncak, şeker yaninda getirdiği ne varsa vermiş ama beni susturamamis, 2 saate yakın o barınakta tutmus ve kulübeye sesler yükseldikçe kadın korkuya kapılarak beni kucağına alıp köyümüze yakın olan göle doğru koşarak giderken köylülerden birisi görerek havaya ateş açmış ve onlarca kişi ateş açıldığı yere koşarak gelirken ateş eden kişi bağırarak kadına olağanca yaklaşıp durmasını söylese de kadın heyecana ve korkuya kapılarak beni göle doğru atarak gölün kenarından koşarak karanlıkta kaybolur.

Köyümüzde “Baykuş Mehmet” denilen fazla önemsemeyen hani tabiri caizse “köyün delisi” denilen adam, koşarak göle geldi hiç düşünmeden suya atladı ve beni çıkardı. Ilk yardim yaparak hayata dönmemi sağladı. Annem babam dayilarim o an o geceyi hiç unutmadı hala bu yaşımda dahi bir araya geldiğimizde o geceyi anlatırlar. Kadını merak ediyoruz dimi, kadın köyümüze yakın olan “Yılan Kale” çıkarak 3 güne yakın orada saklansada jandarma başka bir köyün mezarlığında uyurken yakalıyor ve kadının akli dengesinin bozuk olduğu ve 10’a yakın dosyasının olduğunu söylemiş.

Son Söz;

Şansmıdır, kadermidir bilmiyorum ama yaşamak her insan için hak olduğuna inanıyor ve düşünüyorum.
TatLiSohbet Giriş

Yazar: KivanC